مکتب اویسیه

مکتب اویسیه

اویسیه عده­ای از صوفیه­اند که حدودا قریب به یک قرن است که پیدا شده­اند برخلاف روش و سیره­ای مخصوص صوفیه، اویسیه را که دارای فرقه نبوده­اند منسوب به حضرت اویس قرنی (ع) و فرقه­ای را تاسیس کرده­اند. که اویسی سالکی را گویند که  مراد وپیری ندارد و از روحانیت رسول اکرم یا یکی از بزرگان طریقت کسب فیض می­کند.

چون اویس بدون آنکه  به دیدار پیامبر اکرم(ص) نایل آید  به آن حضرت ایمان آورد و از جانب آن حضرت بشارتی در حق او داده شد صوفیان به کسانی که بدون رسیدن به حضور مرشدی از روحانیت او کسب فیض کنند اویسی گویند.

بنابر قول بزرگان تصوف چون هجویری و عطار و جامی اویسی به کسی گویند که  از روحانیت یکی از مشایخ گذشته استفاده برده و تحت تربیت او قرار گیرد و قول آن مورد تایید تمام سلسله­های تصوف می­باشد مانند شیخ ابوالحسن خرقانی که ایشان در سلوک از روحانیت ابویزید بهره ور می­شد.

و عده­ای بر این باورند که حضرت رسول اویسیان را بی­واسطه غیری در تحت تربیت خود قرار می­دهد

اویسی نام طریقت ندارد تظاهر به درویشی نمی­کند اهل خانقاه نیست پیر دلیل و پیر طریقت ندارد و خود هیچگاه گرد داعیه ارشاد نمی­گردد. چنانکه می­نویسند،

قومی باشند که ایشان را اویسیان گویند ایشان را به پیر نیازی نیست، ایشان را نبوت در حجر  خود پرورش دهد بی­واسطه غیری چنانکه اویس را داد اگر چه به ظاهر خواجه انبیا را ندید اما پرورش از او می­یافت.

خوشبختی چیه؟!

قانون های ذهنی می گن خوشبختی یعنی رضایت.مهم نیست ...چی داشته باشی یا چقدر، مهم اینه که از همونی که داری راضی هستی یا نه؟!چون یه وقتهایی آدم خیلی چیزها داره اما باز هم احساس خوشبختی نداره! و بر عکسش...پس یه قانون وجود داره، که می گه:

 

 

میزان خوشبختی = میزان رضایت